Toerisme -lust of last-

 

Toerisme: lust of last?

 

De kop van Schouwen, dus ook ons Westenschouwen, Burgh en Haamstede, heeft nooit echte bloeiende tijden gehad.

Wat akker- en landbouw, fruit- en bollenteelt, verkoop van hout van elzenmeten, dat was het wel zo’n beetje.

Schrale tijden tot na de tweede wereldoorlog. Daarna moest er weer wat opgebouwd worden en werd het tijd voor verandering. Stapje voor stapje, beetje bij beetje begon het toerisme op gang te komen. Er werd wat wild gekampeerd in bos en duin en op verzoek mocht men wel in het weiland bij de boer een tentje opslaan. Zo begonnen de jaren ’50. Er werd natuurlijk al snel brood in gezien mede door de vraag naar toilet, water en licht. Zo verschenen al snel de eerste minicampings en ja, als de boer daar profijt van mocht hebben dan mocht dat de huiseigenaar toch ook, niet dan. Vandaar dat men begon met de eerste kamertjes of ruimtes te verhuren. Een leegstaande slaapkamer, op zolder in de schuur of zelfs een tentje in des wonings tuin. Dat waren goede tijden, de start van de voorlopers van de ‘huisjesmelkers’. Verhuur van dat stukje boerderij- of tuingrond of een huisgedeelte bracht goed op, men wilde er best goed voor betalen en weet je, eigenlijk was het driekwart van het jaar vakantie. Buiten de ‘grote’ vakantie om had je nog zó veel andere weekjes, lange- of korte weekenden, dat bracht geld in het laadje. Een bekend spreekwoord: zien eten doet eten, was dus hier figuurlijk maar vooral ook letterlijk van toepassing. Na

die schrale jaren begon nu het geld binnen te komen, inmiddels ook bij de buren….en die buren…en verderop de buren. Ja, wat een zaligheid.

 

Tot 1961 behoorde Westenschouwen tot Burgh en daar vond men het allemaal wel goed want ook daar werd er van toerisme geprofiteerd. Maar daar kwam de nieuw gevormde gemeente Westerschouwen vanaf dat moment een stokje voor steken. Er moesten regeltjes komen en daarbij behoorde ook een afdracht aan die zelfde gemeente. Want zeg nou zelf, zo makkelijk verdient en dat mag je niet voorbij laten gaan. En waarom alleen de kustplaatsen die weelde? Nee, alle 13 gemeentes moesten er van mee kunnen profiteren. Er zou belasting voor elke toerist gaan komen, ook de voorzieningen voor diezelfde toeristen moest verbeterd worden, maar elke vergunning, aangevraagd voor zulke verbeteringen, aanpassingen, uitbreidingen enz, moest dik betaald gaan worden. Ook huiseigenaren moesten hun deel af gaan staan. Ja maar, dat was de bedoeling niet, mensen. Het vrije inkomen ging aan diggelen dus er moest wat gebeuren. Kampeer- en logiesgelden gingen omhoog, iedereen weer blij. Behalve de klant natuurlijk maar ja, betaald werd er toch. En zo niet dan stond er wel weer een ander in de rij te wachten. In de rij te wachten…. Ho even, daar zullen we eens wat aan gaan doen. 

Maar dat is nog niet alles. 

 

De gemeente Westerschouwen ging in 1997 over in de gemeente Schouwen-Duiveland, zittende te Zierikzee. Er werden nog meer regels ingevoerd maar ook werd er meer ruimte vrijgemaakt voor het vakantieleven want toeristen die brengen geld in het laadje. Dat is waarheid maar het kost vaak meer dan het opbrengt. Hele infrastructuren moest men wijzigen voor die hordes met mensen, wegennet aanpassen/uitbreiden, parkeergelegenheden, toeristische route’s voor auto en fiets, veiligheid, hele gebieden aangemaakt of opgekocht voor nieuwbouw. De plaatselijke bevolking konden/kunnen geen woning meer kopen. Ook die worden opgekocht voor óf vakantiebewoning óf voor trekpleister in de vorm van eet-, drinkgelegenheid of boetiek, curiosa, fiets/scooterverhuur en vaak door mensen van buitenaf. Vele oude gebouwen gewoon vernietigd voor het toerisme. Dat vele toerisme kost de gemeente wel zoveel geld, zelfs de toerismebelasting is niet meer toereikend terwijl dat eigenlijk een extraatje voor de gemeente moet zijn, dat men in de schulden komt. Wat de oplossing is volgens diezelfde gemeente…nog meer toeristen, nog meer, nog meer, nog meer. En dan te weten dat een simpel rekensommetje laat zien dat de lusten van de jaren 50-60 nu alleen nog maar lasten voor de gemeente zijn geworden. Met als trieste gevolg dat men parken, huizen en grond is gaan verkopen aan bijv. Landal, Roompot en andere magnaten. Die dragen hun centje wel bij maar daar tegenover eist men meer dan dat men opbrengt. Zo zie je caravans verdwijnen, rustgebieden opgebracht en bestaande terreinen uitbreiden. En dit zal niet stoppen. Men zit in die visuele cirkel waar men zonder gezichtsverlies niet uit kan komen.

 

Inmiddels weten we wel waar dit allemaal toe heeft geleid. Wat begon met een leuk en extra zakcentje is uitgegroeid tot een hele business waar de rijkste het meeste verdienen en Jan met de pet (lees: plaatselijke bevolking) zich groen en geel ergert aan al die campings, chalet- en bungalowparken, resorts, pensions, 2de huizen en wat al niet meer. Zelfs de werkgelegenheid voor de lokale bewoners is er niet beter op geworden.

En de gemeente, die huilt zilte tranen want die weten het niet meer.

 

                                          Vrije gedachte van de auteur