"Irenehoeve", het verhaal
Een gesprek met Bertha Boot-van den Berg gaf veel duidelijkheid over het ontstaan en voorzetting van Boerderij “Irene”, later kampeerbedrijf “Irenehoeve”. Bertha, geboren in Lopik blijkt toch, van moederskant, een echte Zeeuwse in hart en nieren te zijn met roots via Zierikzee tot in Ellemeet. Ze gaf aan graag haar kennis te willen delen via deze website, vandaar dat er weer een nieuw hoofdstuk aan kan worden toegevoegd.
Het geslacht Boot komt al sinds 1366 voor in de Poorterboeken van Zierikzee. Deze boeken noemen dat jaar als geboorteplaats "Heerlijkheid Rengerskerke", het huidige Kerkwerve. Vele generaties volgden, en de keuze is daarom ook groot om ergens te beginnen. Wij hebben gekozen voor het jaar 1807 en waar we ons verhaal beginnen zijn we al een eerder geweest, n.l. Hoeve Duinoord.
Hoeve Duinoord was oorspronkelijk bezit van Hendrik Braber die het later (1807) overdroeg aan zijn zoon Jan. Jan was getrouwd met Maria Blom, ze kregen vijf kinderen maar binnen enkele jaren waren de kinderen en zijn vrouw overleden. Na opnieuw getrouwd te zijn met Elisabeth Kooijman stierf Jan in 1814 zelf. Elisabeth trouwde toen met Bartel Cornelisz Boot (1783-1840) waarna Elisabeth vijf jaren later stierf. Landbouwer Bartel Cornelisz trouwde daarna in 1821 met Maatje bij de Vaate. Een van hun kinderen, Bartel Bartelsz (1831-1881) werd na zijn huwelijk met Krijntje de Jonge zijn vaders opvolger van hoeve Duinoord. Één van hun geboren zonen was Johannis Boot (hierover later meer) en een andere zoon was Cornelis Willem Boot, die trouwde Marie van Zuijen en hiermee volgde Cornelis Willem zijn vader op zijn beurt op als boer op Duinoord. Samen kregen zij 8 kinderen waaronder Imam Cornelis (1906-1982). Iman trouwde in 1929 Elizabeth Hartog en werden het laatste boerengeslacht op Duinoord. Helaas overleed Elizabeth vroeg zodat Iman samen met zijn dochter Miep (1930) achterbleef en later de villa “Duinzicht” betrokken. Miep bleef ongetrouwd en bleef de zorg houden over haar vader welke in 1982 stierf en zij korte tijd daarop hun inmiddels vervallen villa verliet en medio 2018 overleed te Haamstede.
Bartel Bartelsz Boot kwam zelf ook uit een groot gezin waaronder broer Jan Bartelsz Boot (1824-1899) x Maatje van der Klooster. Uit dit huwelijk werden o.a. 2 zonen geboren Thonis en Pieter. Houdt de 3 dik gedrukte namen in ogenschouw.
Johannis (1869-1937):
Geboren in 1869 was hij vermoedelijk een echte vrijbuiter die zijn geluk ging zoeken in Zuid-Afrika alwaar hij in 1893 op 24-jarige leeftijd naar toe trok. Helaas was het verblijf maar van korte duur. „Dat had waarschijnlijk te maken met de Tweede Boerenoorlog die in 1899 uitbrak in Zuid-Afrika" verteld Bertha. Zuid-Afrika was het land waar Johannis heen trok om een nieuwe toekomst op te bouwen. Een droom die zes jaar later wreed verstoord werd toen Britse troepen in actie kwamen omdat Engeland de macht wilde overnemen in de republieken die Boeren in het land vormden.
De Tweede Boerenoorlog werd van 1899 tot 1902 in Zuid-Afrika uitgevochten tussen de Britten en Zuid-Afrikaanse boeren. Deze boeren ofwel 'Afrikaners' stamden voornamelijk af van Nederlandse kolonisten die als pioniers (voortrekkers) naar de binnenlanden van Zuid-Afrika trokken om daar onder meer de Oranje Vrijstaat en Zuid-Afrikaanse republiek te stichten. Engeland, waarvan Zuid-Afrika een kolonie was, kon dat niet waarderen. Als gevolg hiervan brak twee keer oorlog uit, want de eerste schermutselingen met de Britten vonden reeds plaats in 1880 en 1881. De Eerste en Tweede Boerenoorlog maakten een einde aan de onafhankelijke boerenrepublieken in Zuid-Afrika. Of Johannis Boot meevocht in deze oorlog, is niet te achterhalen. Wel is duidelijk dat hij het in 1900 voor gezien hield in Zuid-Afrika en keerde Johannis tijdens deze Tweede Boerenoorlog terug naar Westenschouwen.
Hij kocht rond 1902 een stukje grond van Cornelis en Maria Tibout en een stuk elzenbos van Adrianus van Toledo bouwde er een houten huis en legde er een hoenderpark aan. Het geheel van ongeveer 0,5 ha, gelegen aan de Lageweg 18 in Westenschouwen noemde hij ‘Irene’, een naam die vrede betekent, mogelijkerwijs had Johannis voor deze naam gekozen om zijn afkeur te laten blijken aan de oorlog in Zuid-Afrika. De huisnaam Irene werd een begrip in het kleine Schouwse dorp aan de voet van de duinen. Bertha: „Ik geloof niet dat de naam op de gevel stond voor wij hem aanbrachten, maar iedereen hier kent al decennia lang de Irenehoeve." In 1905 verkocht Johannis zijn eigendommen en trad in het huwelijk met Pieternella Flohill (1881-1943) en kwam via Zonnemaire in Elkerzee terecht alwaar hij een herberg/café begon.
Thonis (1875-1945) en Pieter (1876-1954):
Johannis verkocht zijn eigendommen aan zijn neef Thonis Jansz. Boot (x Janna van de Zande 1881-1973) , die in 1907 het houten huis liet vervangen door een stenen woonhuis. In 1908 liet hij er een grote schuur bij bouwen en maakte hij er een boerenbedrijf van, de naam veranderde in “Irenehoeve”. Later, in 1914, werd er aan de achterkant van de woning nog een keuken bijgebouwd. Thonis verkocht het geheel weer op zijn beurt in 1919, om op het eiland Tholen een nieuwe start te gaan maken met hoeve ‘Bouwlust’, aan zijn broer Pieter Jansz. Boot (1876-1954) (x Jurrina van der Lingen 1882-1953). Het bedrijf floreerde goed tot er in 1940 onvoorziene- en onoverkomelijke gebeurtenissen Pieter Jansz. noopte om het bedrijf te verkopen. Gelukkig kon er een koop/pachtdeal met de iets verderop wonende baron Alexander Schimmelpenninck van Oye (zie Hoofdstuk 34) gesloten worden zodat de hoeve bleef bestaan, het gezin bestaande uit Pieter, zijn vrouw Jurrina en hun kinderen konden blijven waar ze woonden. Nadat de tijd vorderde nam Pieter’s zoon Jan Cornelis (1914-1993) (x Leentje Geluk 1920-2007) de pacht over en nadat de situatie was verbeterd kon in 1964 de deal ontbonden worden, via Alexander jr., en kwam de hoeve weer geheel in eigen handen. In tussentijd was het toerisme al in opkomst zodat er op Irenehoeve vanaf 1954/55 ook al vakantiegangers bivakkeerden met tentjes of zelfs ‘n enkele caravan. Vanaf dat moment kunnen we eigenlijk al spreken over ’n ‘campinkje’.
Pas vanaf 1976 als zoon Jan Bartel Boot samen met zijn vrouw Bertha het roer overnemen komt er beweging in het camping gebeuren. De familieboerderij werd omgetoverd in een gezellig knus vakantie/kampeerterrein van inmiddels 0,38 ha groot. Een klein gedeelte had men moeten verkopen om de aanleg van een bredere Kraaijensteinweg met fietspad te kunnen realiseren. 12 caravans en chaletjes zorgde voor een leuke intieme sfeer, mede doordat Bertha er wel voor zorgde dat men, de klanten, niets te kort kwamen terwijl Jan, in combinatie met zijn schilderbedrijf, waar nodig ook bijsprong. 4 Kinderen werden er geboren.
2024:
Inmiddels heeft Arjan Boot samen met zijn vrouw Leonie en hun kinderen, Quing May en Chen, alweer 4 jaar (2018) de Irenehoeve in beheer overgenomen. Het huis en de schuur staan er nog in oude glorie, de caravans zijn verdwenen maar daarvoor in de plaats staan er inmiddels ’n aantal mooie ruime chalets met alle gemakken voorzien. Koop en/of huur met een tuintje.
Ja, er zit een hart met een tuintje in die mensen, een tuintje voor iedereen.
Note: Bedankt Bertha voor het verhaal en de foto’s.
Link naar de camping: Handige Links pagina.
